manuatus

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ma.nuˈaː.tus/, [ma.nʊˈaː.tʊs]

Etymology 1

manus (hand) + -ātus (-ed, suffix forming adjectives)

Adjective

manuātus (feminine manuāta, neuter manuātum); first/second declension

  1. handed: having a hand or hands
Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative manuātus manuāta manuātum manuātī manuātae manuāta
Genitive manuātī manuātae manuātī manuātōrum manuātārum manuātōrum
Dative manuātō manuātae manuātō manuātīs manuātīs manuātīs
Accusative manuātum manuātam manuātum manuātōs manuātās manuāta
Ablative manuātō manuātā manuātō manuātīs manuātīs manuātīs
Vocative manuāte manuāta manuātum manuātī manuātae manuāta
Derived terms
Descendants

Etymology 2

Perfect passive participle of manuor.

Participle

manuātus m (feminine manuāta, neuter manuātum); first/second declension

  1. stolen, having been stolen
Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative manuātus manuāta manuātum manuātī manuātae manuāta
Genitive manuātī manuātae manuātī manuātōrum manuātārum manuātōrum
Dative manuātō manuātae manuātō manuātīs manuātīs manuātīs
Accusative manuātum manuātam manuātum manuātōs manuātās manuāta
Ablative manuātō manuātā manuātō manuātīs manuātīs manuātīs
Vocative manuāte manuāta manuātum manuātī manuātae manuāta

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.