léim

See also: leim, Leim, and lèim

Irish

Pronunciation
  • IPA(key): /l̠ʲeːmʲ/

Etymology 1

From Old Irish léimm, from Proto-Celtic *lang-smen- (compare Welsh llam), from Proto-Indo-European *legʷh- (“light, not heavy”). The verb is denominal from the noun; the Old Irish verb lingid gave Modern ling, which is now literary.

Noun

léim f (genitive singular léime, nominative plural léimeanna)

  1. verbal noun of léim
  2. jump
    1. leap
    2. sudden jump, start
    3. obstacle to be jumped
  3. (geography) chasm, promontory
Declension
Declension of léim

Second declension

Bare forms

Case Singular Plural
Nominative léim léimeanna
Vocative a léim a léimeanna
Genitive léime léimeanna
Dative léim léimeanna

Forms with the definite article

Case Singular Plural
Nominative an léim na léimeanna
Genitive na léime na léimeanna
Dative leis an léim

don léim

 leis na léimeanna
Alternative forms
Derived terms
  • athléim m (“rebound”)
  • léim ailt f (“dislocation, spraining, of joint”)
  • léim an daill f, léim chaorach sa duibheagán f (“leap in the dark”)
  • léim an tsiosúir f (“scissors jump”)
  • léim ard f (“high jump”)
  • léim as bonn f, léim choirp f (“standing jump”)
  • léim a thabhairt do (bhó) (“to serve (a cow)”, verb)
  • léim buinne f (“gush of water”)
  • léim chuaille f (“pole vault”)
  • léim éin f (“rising of bird”)
  • léim fáis f (“sudden growth”)
  • léim fhada f (“long jump”)
  • léim giorria f (“hare's leap”)
  • léim i leataobh f (“jump to one side; aberration”)
  • léim láimhe f (“vault”)
  • léim na srathrach f (“straddle jump”)
  • léimneach (“jumping, leaping, bounding; flitting, changeable”, adj)
  • léimneach f (“(act of) jumping”)
  • léimneoir m (“jumper”)
  • léimrás m (“steeplechase”)
  • léimrásaíocht f (“chasing”)
  • léim reatha f (“running jump”)
  • léim rúitín f (“dislocation, spraining, of ankle”)
  • léim táilliúra f (“somersault performed with legs crossed”)
  • léim uisce f (“water-jump”)

Verb

léim (present analytic léimeann, future analytic léimfidh, verbal noun léim, past participle léimthe)

  1. (transitive, intransitive) jump
    1. leap, bound
    2. start
    3. fly up, out
    4. rush at, attack
    5. skip (over)
Conjugation
First Conjugation (A)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present léimim léimeann tú;
léimir†		 léimeann sé, sí léimimid léimeann sibh léimeann siad;
léimid†		 a léimeann; a léimeas léimtear
past léim mé; léimeas léim tú; léimis léim sé, sí léimeamar; léim muid léim sibh; léimeabhair léim siad; léimeadar a léim /
ar léim*		 léimeadh
past habitual léiminn léimteá léimeadh sé, sí léimimis; léimeadh muid léimeadh sibh léimidís; léimeadh siad a léimeadh /
a léimeadh*		 léimtí
future léimfidh mé;
léimfead		 léimfidh tú;
léimfir†		 léimfidh sé, sí léimfimid;
léimfidh muid		 léimfidh sibh léimfidh siad;
léimfid†		 a léimfidh; a léimfeas léimfear
conditional léimfinn léimfeá léimfeadh sé, sí léimfimis; léimfeadh muid léimfeadh sibh léimfidís; léimfeadh siad a léimfeadh /
a léimfeadh*		 léimfí
subjunctive present go léime mé;
go léimead†		 go léime tú;
go léimir†		 go léime sé, sí go léimimid;
go léime muid		 go léime sibh go léime siad;
go léimid†		 — go léimtear
past dá léiminn dá léimteá dá léimeadh sé, sí dá léimimis;
dá léimeadh muid		 dá léimeadh sibh dá léimidís;
dá léimeadh siad		 — dá léimtí
imperative léimim léim léimeadh sé, sí léimimis léimigí;
léimidh†		 léimidís — léimtear
verbal noun léim
past participle léimthe

* Indirect relative
† Archaic or dialect form

Derived terms
  • aisléim (“recoil”, intransitive verb)

Etymology 2

Alternative forms
  • léighim (obsolete)

Verb

léim

  1. first-person singular present indicative of léigh
  2. first-person singular imperative of léigh

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.