lita

See also: Lita, líta, litá, and -lita

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈlɪːta/
    Rhymes: -ɪːta

Verb

lita (weak verb, third-person singular past indicative litaði, supine litað)

  1. to color

Conjugation
lita — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að lita
supine
(sagnbót)		 litað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 litandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég lita við litum present
(nútíð)		 ég liti við litum
þú litar þið litið þú litir þið litið
hann, hún, það litar þeir, þær, þau lita hann, hún, það liti þeir, þær, þau liti
past
(þátíð)		 ég litaði við lituðum past
(þátíð)		 ég litaði við lituðum
þú litaðir þið lituðuð þú litaðir þið lituðuð
hann, hún, það litaði þeir, þær, þau lituðu hann, hún, það litaði þeir, þær, þau lituðu
imperative
(boðháttur)		 lita (þú) litið (þið)
Forms with appended personal pronoun
litaðu litiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
litast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að litast
supine
(sagnbót)		 litast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 litandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég litast við litumst present
(nútíð)		 ég litist við litumst
þú litast þið litist þú litist þið litist
hann, hún, það litast þeir, þær, þau litast hann, hún, það litist þeir, þær, þau litist
past
(þátíð)		 ég litaðist við lituðumst past
(þátíð)		 ég litaðist við lituðumst
þú litaðist þið lituðust þú litaðist þið lituðust
hann, hún, það litaðist þeir, þær, þau lituðust hann, hún, það litaðist þeir, þær, þau lituðust
imperative
(boðháttur)		 litast (þú) litist (þið)
Forms with appended personal pronoun
litastu litisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
litaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 litaður lituð litað litaðir litaðar lituð
accusative
(þolfall)		 litaðan litaða litað litaða litaðar lituð
dative
(þágufall)		 lituðum litaðri lituðu lituðum lituðum lituðum
genitive
(eignarfall)		 litaðs litaðrar litaðs litaðra litaðra litaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 litaði litaða litaða lituðu lituðu lituðu
accusative
(þolfall)		 litaða lituðu litaða lituðu lituðu lituðu
dative
(þágufall)		 litaða lituðu litaða lituðu lituðu lituðu
genitive
(eignarfall)		 litaða lituðu litaða lituðu lituðu lituðu

Noun

lita m

  1. indefinite genitive plural of lita

Kavalan

Noun

lita

  1. clay

Ladin

Verb

lita

  1. third-person singular present indicative of liter
  2. third-person plural present indicative of liter
  3. second-person singular imperative of liter

Latin

Verb

litā

  1. second-person singular present active imperative of litō

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Adjective

lita

  1. feminine singular of liten

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Old Norse hlíta.

Alternative forms

Pronunciation
  • IPA(key): /²liːtɑ/ (example of pronunciation)

Verb

lita (present tense lit, past tense leit, past participle lite, passive infinitive litast, present participle litande, imperative lit)

  1. to rely on, have faith in; trust
    Eg lit ikkje på dei.
    I don't trust them.

Etymology 2

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈliːtɑ/ (example of pronunciation)

Noun

lita f

  1. singular definite of lit

Etymology 3

Pronunciation
  • IPA(key): /²liːtɑ/ (example of pronunciation)

Adjective

lita

  1. feminine singular of liten

References

Spanish

Verb

lita

  1. Third-person singular (él, ella, also used with usted?) present indicative form of litar.
  2. Informal second-person singular (tú) affirmative imperative form of litar.

Swahili

Etymology

From English litre.

Noun

lita (n class, plural lita)

  1. litre

Swazi

Verb

-lita

  1. to joke

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Swedish

Etymology

From Old Norse hlíta.

Pronunciation
  • IPA(key): /liːta/
  • Audio(file)

Verb

lita (present litar, preterite litade, supine litat, imperative lita)

  1. with "på": to trust (a person), to rely on someone
    Litar du inte på mig?
    Don't you trust me?

Conjugation
Conjugation of lita (weak)
Active Passive
Infinitive lita litas
Present tense litar litas
Past tense litade litades
Supine litat litats
Imperative lita —
Present participle litande
Past participle litad
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.