liitin

Finnish

(index li)

Etymology

From liittää + -in.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈliːtin]
  • Hyphenation: lii‧tin

Noun

liitin

  1. A connector, terminal, interface.

Declension

Inflection of liitin (Kotus type 33/kytkin, tt-t gradation)
nominative liitin liittimet
genitive liittimen liittimien
liitinten
partitive liitintä liittimiä
illative liittimeen liittimiin
singular plural
nominative liitin liittimet
accusative nom. liitin liittimet
gen. liittimen
genitive liittimen liittimien
liitinten
partitive liitintä liittimiä
inessive liittimessä liittimissä
elative liittimestä liittimistä
illative liittimeen liittimiin
adessive liittimellä liittimillä
ablative liittimeltä liittimiltä
allative liittimelle liittimille
essive liittimenä liittiminä
translative liittimeksi liittimiksi
instructive liittimin
abessive liittimettä liittimittä
comitative liittimineen

Verb

liitin

  1. First-person singular indicative past form of liittää.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.