lemja

Faroese

Etymology

From Old Norse lemja, from Proto-Germanic *lamjaną.

Verb

lemja (third person singular past indicative lamdi, third person plural past indicative lamt, supine lamt)

  1. to lame

Conjugation
   Conjugation of lemja
v-18
infinitive lemja
present participle lemjandi
past participle a7 lamdur
supine lamt
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present lemji lemur lemur lemja
past lamdi lamdi lamdi lamdu
imperative – tú – tit
present — lem! — lemjið!

Icelandic

Etymology

From Old Norse lemja, from Proto-Germanic *lamjaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈlɛmja/
  • Rhymes: -ɛmja

Verb

lemja (weak verb, third-person singular past indicative lamdi, supine lamið)

  1. to hit, strike
  2. (obsolete) to lame

Conjugation
lemja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að lemja
supine
(sagnbót)		 lamið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 lemjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég lem við lemjum present
(nútíð)		 ég lemji við lemjum
þú lemur þið lemjið þú lemjir þið lemjið
hann, hún, það lemur þeir, þær, þau lemja hann, hún, það lemji þeir, þær, þau lemji
past
(þátíð)		 ég lamdi við lömdum past
(þátíð)		 ég lemdi við lemdum
þú lamdir þið lömduð þú lemdir þið lemduð
hann, hún, það lamdi þeir, þær, þau lömdu hann, hún, það lemdi þeir, þær, þau lemdu
imperative
(boðháttur)		 lem (þú) lemjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
lemdu lemjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lemjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að lemjast
supine
(sagnbót)		 lamist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 lemjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég lemst við lemjumst present
(nútíð)		 ég lemjist við lemjumst
þú lemst þið lemjist þú lemjist þið lemjist
hann, hún, það lemst þeir, þær, þau lemjast hann, hún, það lemjist þeir, þær, þau lemjist
past
(þátíð)		 ég lamdist við lömdumst past
(þátíð)		 ég lemdist við lemdumst
þú lamdist þið lömdust þú lemdist þið lemdust
hann, hún, það lamdist þeir, þær, þau lömdust hann, hún, það lemdist þeir, þær, þau lemdust
imperative
(boðháttur)		 lemst (þú) lemist (þið)
Forms with appended personal pronoun
lemstu lemisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
laminn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 laminn lamin lamið lamdir lamdar lamin
accusative
(þolfall)		 laminn lamda lamið lamda lamdar lamin
dative
(þágufall)		 lömdum laminni lömdu lömdum lömdum lömdum
genitive
(eignarfall)		 lamins laminnar lamins laminna laminna laminna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 lamdi lamda lamda lömdu lömdu lömdu
accusative
(þolfall)		 lamda lömdu lamda lömdu lömdu lömdu
dative
(þágufall)		 lamda lömdu lamda lömdu lömdu lömdu
genitive
(eignarfall)		 lamda lömdu lamda lömdu lömdu lömdu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.