laicus

Latin

Etymology

Borrowed from Ancient Greek λαϊκός (laïkós).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈlaː.i.kus/, [ˈɫaː.ɪ.kʊs]

Adjective

lāicus (feminine lāica, neuter lāicum); first/second declension

  1. lay (of the laity)
  2. unconsecrated

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative lāicus lāica lāicum lāicī lāicae lāica
Genitive lāicī lāicae lāicī lāicōrum lāicārum lāicōrum
Dative lāicō lāicae lāicō lāicīs lāicīs lāicīs
Accusative lāicum lāicam lāicum lāicōs lāicās lāica
Ablative lāicō lāicā lāicō lāicīs lāicīs lāicīs
Vocative lāice lāica lāicum lāicī lāicae lāica

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.