kulübe

Turkish
Bir kulübe

Pronunciation
  • IPA(key): kulybɛ
  • Hyphenation: ku‧lü‧be

Etymology 1

Noun

kulübe

  1. dative singular of kulüp

Etymology 2

From Ottoman Turkish قولوبه‎ (kulube, “hut”), from Old Anatolian Turkish [script needed] (külbe, “hut”), from Persian کلبه‎ (kulba, “cell, cabin, store”), from Ancient Greek καλύβη (kalúbē, “hut”) derived from καλύπτω (kalúptō, “to cover, hide”),[1] See kilim.

Noun

kulübe (definite accusative kulübeyi, plural kulübeler)

  1. hut
Declension
Inflection
Nominative kulübe
Definite accusative kulübeyi
Singular Plural
Nominative kulübe kulübeler
Definite accusative kulübeyi kulübeleri
Dative kulübeye kulübelere
Locative kulübede kulübelerde
Ablative kulübeden kulübelerden
Genitive kulübenin kulübelerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular kulübem kulübelerim
2nd singular kulüben kulübelerin
3rd singular kulübesi kulübeleri
1st plural kulübemiz kulübelerimiz
2nd plural kulübeniz kulübeleriniz
3rd plural kulübeleri kulübeleri

References
  1. Nişanyan, Sevan (2002–), “kulübe”, in Nişanyan Sözlük
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.