kosić

Polish

From Proto-Slavic *kositi.

kosić impf (perfective skosić)

Conjugation of kosić impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim or m inan or f or n
infinitive		kosić
present tense	1st	koszę			kosimy
	2nd	kosisz			kosicie
	3rd	kosi			koszą
past tense	1st	kosiłem	kosiłam		kosiliśmy	kosiłyśmy
	2nd	kosiłeś	kosiłaś		kosiliście	kosiłyście
	3rd	kosił	kosiła	kosiło	kosili	kosiły
future tense	1st	będę kosił¹	będę kosiła¹		będziemy kosili¹	będziemy kosiły¹
	2nd	będziesz kosił¹	będziesz kosiła¹		będziecie kosili¹	będziecie kosiły¹
	3rd	będzie kosił¹	będzie kosiła¹	będzie kosiło¹	będą kosili¹	będą kosiły¹
conditional	1st	kosiłbym	kosiłabym		kosilibyśmy	kosiłybyśmy
	2nd	kosiłbyś	kosiłabyś		kosilibyście	kosiłybyście
	3rd	kosiłby	kosiłaby	kosiłoby	kosiliby	kosiłyby
imperative	1st	—			kośmy
	2nd	koś			koście
	3rd	niech kosi			niech koszą
active adjectival participle		koszący	kosząca	koszące	koszący	koszące
passive adjectival participle		koszony	koszona	koszone	koszeni	koszone
contemporary adverbial participle		kosząc
impersonal past		koszono
verbal noun		koszenie
¹ or: będę kosić, będziesz kosić etc.

(verb) podkaszać
(nouns) kosa (“scythe”), kosiarka (“lawn mower”), kosiarz (“mower”), kosisko (“snath”), kośba (“mowing”), kośnik (“mower”), pokos (“swath; windrow”)