koniec

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *konьcь.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔ.ɲɛt͡s/
  • audio(file)

Noun

koniec m inan

  1. finish, end

Declension
declension of koniec
singular plural
nominative koniec końce
genitive końca końców
dative końcowi końcom
accusative koniec końce
instrumental końcem końcami
locative końcu końcach
vocative końcu końce
  • każdy kij ma dwa końce
  • koniec końców
  • na końcu
  • nie koniec na tym
  • pod koniec
  • wiązać koniec z końcem
  • w końcu

Further reading
  • koniec in Polish dictionaries at PWN

Slovak

Etymology

From Proto-Slavic *konьcь.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔɲi̯ɛt͡s/

Noun

koniec m (genitive singular konca, nominative plural konce, genitive plural koncov, declension pattern of stroj)

  1. end

Declension
Declension of koniec
singular plural
nominative koniec konce
genitive konca koncov
dative koncu koncom
accusative koniec konce
locative konci koncoch
instrumental koncom koncami

Antonyms

Derived terms
  • koncom
  • koncový
  • konček
  • koniec koncov, koniec koncom

Further reading
  • koniec in Slovak dictionaries at korpus.sk
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.