klára

See also: klara, Klara, and Klára

Faroese

Verb

klára (third person singular past indicative kláraði, third person plural past indicative kláraðu, supine klárað)

  1. to clear

Conjugation
   Conjugation of klára
v-30
infinitive klára
present participle klárandi
past participle a6 kláraður
supine klárað
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present klári klárar klárar klára
past kláraði kláraði kláraði kláraðu
imperative – tú – tit
present — klára! — klárið!

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʰlauːra/
    Rhymes: -auːra

Verb

klára (weak verb, third-person singular past indicative kláraði, supine klárað)

  1. to finish

Conjugation
klára — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að klára
supine
(sagnbót)		 klárað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 klárandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég klára við klárum present
(nútíð)		 ég klári við klárum
þú klárar þið klárið þú klárir þið klárið
hann, hún, það klárar þeir, þær, þau klára hann, hún, það klári þeir, þær, þau klári
past
(þátíð)		 ég kláraði við kláruðum past
(þátíð)		 ég kláraði við kláruðum
þú kláraðir þið kláruðuð þú kláraðir þið kláruðuð
hann, hún, það kláraði þeir, þær, þau kláruðu hann, hún, það kláraði þeir, þær, þau kláruðu
imperative
(boðháttur)		 klára (þú) klárið (þið)
Forms with appended personal pronoun
kláraðu kláriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klárast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að klárast
supine
(sagnbót)		 klárast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 klárandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég klárast við klárumst present
(nútíð)		 ég klárist við klárumst
þú klárast þið klárist þú klárist þið klárist
hann, hún, það klárast þeir, þær, þau klárast hann, hún, það klárist þeir, þær, þau klárist
past
(þátíð)		 ég kláraðist við kláruðumst past
(þátíð)		 ég kláraðist við kláruðumst
þú kláraðist þið kláruðust þú kláraðist þið kláruðust
hann, hún, það kláraðist þeir, þær, þau kláruðust hann, hún, það kláraðist þeir, þær, þau kláruðust
imperative
(boðháttur)		 klárast (þú) klárist (þið)
Forms with appended personal pronoun
klárastu kláristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kláraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kláraður kláruð klárað kláraðir kláraðar kláruð
accusative
(þolfall)		 kláraðan kláraða klárað kláraða kláraðar kláruð
dative
(þágufall)		 kláruðum kláraðri kláruðu kláruðum kláruðum kláruðum
genitive
(eignarfall)		 kláraðs kláraðrar kláraðs kláraðra kláraðra kláraðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kláraði kláraða kláraða kláruðu kláruðu kláruðu
accusative
(þolfall)		 kláraða kláruðu kláraða kláruðu kláruðu kláruðu
dative
(þágufall)		 kláraða kláruðu kláraða kláruðu kláruðu kláruðu
genitive
(eignarfall)		 kláraða kláruðu kláraða kláruðu kláruðu kláruðu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.