kiwać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kyvati, from Proto-Indo-European *kh₁uyéti, from *keh₁w- (“to wobble, to swing”).

Pronunciation

IPA(key): /ˈkʲi.vat͡ɕ/

Verb

kiwać impf (perfective kiwnąć)

  1. (intransitive) to beckon, to noddle, to bob
  2. (intransitive) to waggle, to totter
  3. (transitive) to fool

Conjugation
Conjugation of kiwać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kiwać
present tense 1st kiwam kiwamy
2nd kiwasz kiwacie
3rd kiwa kiwają
past tense 1st kiwałem kiwałam kiwaliśmy kiwałyśmy
2nd kiwałeś kiwałaś kiwaliście kiwałyście
3rd kiwał kiwała kiwało kiwali kiwały
future tense 1st będę kiwał1 będę kiwała1 będziemy kiwali1 będziemy kiwały1
2nd będziesz kiwał1 będziesz kiwała1 będziecie kiwali1 będziecie kiwały1
3rd będzie kiwał1 będzie kiwała1 będzie kiwało1 będą kiwali1 będą kiwały1
conditional 1st kiwałbym kiwałabym kiwalibyśmy kiwałybyśmy
2nd kiwałbyś kiwałabyś kiwalibyście kiwałybyście
3rd kiwałby kiwałaby kiwałoby kiwaliby kiwałyby
imperative 1st — kiwajmy
2nd kiwaj kiwajcie
3rd niech kiwa niech kiwają
active adjectival participle kiwający kiwająca kiwające kiwający kiwające
passive adjectival participle kiwany kiwana kiwane kiwani kiwane
contemporary adverbial participle kiwając
impersonal past kiwano
verbal noun kiwanie
1 or: będę kiwać, będziesz kiwać etc.
  • skinąć

Further reading
  • kiwać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.