kipieć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kypěti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʲi.pʲɛt͡ɕ/

Verb

kipieć impf (perfective wykipieć)

  1. (intransitive) to boil, to boil over
  2. (intransitive) to seethe, to churn

Conjugation
Conjugation of kipieć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kipieć
present tense 1st kipię kipimy
2nd kipisz kipicie
3rd kipi kipią
past tense 1st kipiałem kipiałam kipieliśmy kipiałyśmy
2nd kipiałeś kipiałaś kipieliście kipiałyście
3rd kipiał kipiała kipiało kipieli kipiały
future tense 1st będę kipiał1 będę kipiała1 będziemy kipieli1 będziemy kipiały1
2nd będziesz kipiał1 będziesz kipiała1 będziecie kipieli1 będziecie kipiały1
3rd będzie kipiał1 będzie kipiała1 będzie kipiało1 będą kipieli1 będą kipiały1
conditional 1st kipiałbym kipiałabym kipielibyśmy kipiałybyśmy
2nd kipiałbyś kipiałabyś kipielibyście kipiałybyście
3rd kipiałby kipiałaby kipiałoby kipieliby kipiałyby
imperative 1st — kipmy
2nd kip kipcie
3rd niech kipi niech kipią
active adjectival participle kipiący kipiąca kipiące kipiący kipiące
contemporary adverbial participle kipiąc
impersonal past kipiono
verbal noun kipienie
1 or: będę kipieć, będziesz kipieć etc.

Synonyms

Further reading
  • kipieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.