miesić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *měsiti.

Pronunciation

IPA(key): /ˈmʲɛ.ɕit͡ɕ/

Verb

miesić impf

  1. (transitive) to knead

Conjugation
Conjugation of miesić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive miesić
present tense 1st mieszę miesimy
2nd miesisz miesicie
3rd miesi mieszą
past tense 1st miesiłem miesiłam miesiliśmy miesiłyśmy
2nd miesiłeś miesiłaś miesiliście miesiłyście
3rd miesił miesiła miesiło miesili miesiły
future tense 1st będę miesił1 będę miesiła1 będziemy miesili1 będziemy miesiły1
2nd będziesz miesił1 będziesz miesiła1 będziecie miesili1 będziecie miesiły1
3rd będzie miesił1 będzie miesiła1 będzie miesiło1 będą miesili1 będą miesiły1
conditional 1st miesiłbym miesiłabym miesilibyśmy miesiłybyśmy
2nd miesiłbyś miesiłabyś miesilibyście miesiłybyście
3rd miesiłby miesiłaby miesiłoby miesiliby miesiłyby
imperative 1st — mieśmy
2nd mieś mieście
3rd niech miesi niech mieszą
active adjectival participle mieszący miesząca mieszące mieszący mieszące
passive adjectival participle mieszony mieszona mieszone mieszeni mieszone
contemporary adverbial participle miesząc
impersonal past mieszono
verbal noun mieszenie
1 or: będę miesić, będziesz miesić etc.

Synonyms

Further reading
  • miesić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.