kalać

Polish

Etymology

Iterative of Old Polish kalić, from Proto-Slavic *kaliti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈka.lat͡ɕ/

Verb

kalać impf (perfective skalać)

  1. (transitive) to sully
  2. (transitive) to soil

Conjugation
Conjugation of kalać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kalać
present tense 1st kalam kalamy
2nd kalasz kalacie
3rd kala kalają
past tense 1st kalałem kalałam kalaliśmy kalałyśmy
2nd kalałeś kalałaś kalaliście kalałyście
3rd kalał kalała kalało kalali kalały
future tense 1st będę kalał1 będę kalała1 będziemy kalali1 będziemy kalały1
2nd będziesz kalał1 będziesz kalała1 będziecie kalali1 będziecie kalały1
3rd będzie kalał1 będzie kalała1 będzie kalało1 będą kalali1 będą kalały1
conditional 1st kalałbym kalałabym kalalibyśmy kalałybyśmy
2nd kalałbyś kalałabyś kalalibyście kalałybyście
3rd kalałby kalałaby kalałoby kalaliby kalałyby
imperative 1st — kalajmy
2nd kalaj kalajcie
3rd niech kala niech kalają
active adjectival participle kalający kalająca kalające kalający kalające
passive adjectival participle kalany kalana kalane kalani kalane
contemporary adverbial participle kalając
impersonal past kalano
verbal noun kalanie
1 or: będę kalać, będziesz kalać etc.

Synonyms

Further reading
  • kalać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.