kaculo

Esperanto

Etymology

kaco (“dick, cock”) +‎ -ulo (“person”).

Pronunciation
  • IPA(key): /kaˈt͡sulo/
  • Hyphenation: ka‧cu‧lo
  • Rhymes: -ulo

Noun

kaculo (accusative singular kaculon, plural kaculoj, accusative plural kaculojn)

  1. (derogatory, vulgar) dick, dickhead
    1982, Johán Balano, Ĉu ŝi mortu tra-fike?
    "Sankta Maria Magdalena!" kriis Aminda Glor – kiu kutimis dividi siajn zorgojn kun tiu ekskolegino – post kiam la fi-kaculo kaj fik-aĉulo foriris.
    2008, Christian Declerck, Spitaj kiel hidrargo:
    Oni ne estu putino por okupiĝi pri sia vulvo kaj klitoro, aŭ por ŝati la scivolon kaj atenton de kaculo.
    2011, Eugene De Zilah, La Princo Che La Hunoj:
    Nu ja, ci nun scias : al tiu milestro Timur estis ordonita formarŝi, ne tial ke li estas impertinenta kaculo.
    2012, Bjørn A. Bojesen, "Magia plumo," in Beletra Almanako 15:
    Iu kaculo jam ŝtelis mian biciklon.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.