jęczeć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *ęčati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈjɛn.t͡ʂɛt͡ɕ/

Verb

jęczeć impf (perfective jęknąć)

  1. to moan
  2. (colloquial) to whine, to complain

Conjugation
Conjugation of jęczeć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive jęczeć
present tense 1st jęczę jęczymy
2nd jęczysz jęczycie
3rd jęczy jęczą
past tense 1st jęczałem jęczałam jęczeliśmy jęczałyśmy
2nd jęczałeś jęczałaś jęczeliście jęczałyście
3rd jęczał jęczała jęczało jęczeli jęczały
future tense 1st będę jęczał1 będę jęczała1 będziemy jęczeli1 będziemy jęczały1
2nd będziesz jęczał1 będziesz jęczała1 będziecie jęczeli1 będziecie jęczały1
3rd będzie jęczał1 będzie jęczała1 będzie jęczało1 będą jęczeli1 będą jęczały1
conditional 1st jęczałbym jęczałabym jęczelibyśmy jęczałybyśmy
2nd jęczałbyś jęczałabyś jęczelibyście jęczałybyście
3rd jęczałby jęczałaby jęczałoby jęczeliby jęczałyby
imperative 1st — jęczmy
2nd jęcz jęczcie
3rd niech jęczy niech jęczą
active adjectival participle jęczący jęcząca jęczące jęczący jęczące
contemporary adverbial participle jęcząc
impersonal past jęczano
verbal noun jęczenie
1 or: będę jęczeć, będziesz jęczeć etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.