istemek

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish استمك‎ (istemek, “to wish for, ask for, want, require”), from Old Anatolian Turkish [script needed] (iste-, “to seek, search”), from earlier *iztemek, from Proto-Turkic *īŕ-te-mek (“to seek, pursue”), derived from *īŕ (“trace”),[1] see iz (“trace”).

Cognate to irdelemek (“to investigate”), Karakhanid اِسْتاماكْ‎ (istēmēk, “to seek, pursue”), Old Uyghur [script needed] (iste-, “to search, investigate”).

Verb

istemek (third-person singular simple present ister)

  1. (transitive) to want, desire, wish
  2. (transitive) to ask for, seek, demand
  3. to be necessary; to require
  4. (transitive) to ask for (a woman) in marriage

Conjugation
positive - declarative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple isterim istersin ister isteriz istersiniz isterler
present continuous istiyorum istiyorsun istiyor istiyoruz istiyorsunuz istiyorlar
past definite istedim istedin istedi istedik istediniz istediler
past continuous istiyordum istiyordun istiyordu istiyorduk istiyordunuz istiyorlardı
future simple isteyeceğim isteyeceksin isteyecek isteyeceğiz isteyeceksiniz isteyecekler
positive - interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple ister miyim? ister misin? ister mi? ister miyiz? ister misiniz? isterler mi?
present continuous istiyor muyum? istiyor musun? istiyor mu? istiyor muyuz? istiyor musunuz? istiyorlar mı?
past definite istedim mi? istedin mi? istedi mi? istedik mi? istediniz mi? istediler mi?
past continuous istiyor muydum? istiyor muydun? istiyor muydu? istiyor muyduk? istiyor muydunuz? istiyorlar mıydı?
future simple isteyecek miyim? isteyecek misin? isteyecek mi? isteyecek miyiz? isteyecek misiniz? isteyecekler mi?
negative - declarative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple istemem istemezsin istemez istemeyiz istemezsiniz istemezler
present continuous istemiyorum istemiyorsun istemiyor istemiyoruz istemiyorsunuz istemiyorlar
past definite istemedim istemedin istemedi istemedik istemediniz istemediler
past continuous istemiyordum istemiyordun istemiyordu istemiyorduk istemiyordunuz istemiyordular
future simple istemeyeceğim istemeyeceksin istemeyecek istemeyeceğiz istemeyeceksiniz istemeyecekler
negative - interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple istemez miyim? istemez misin? istemez mi? istemez miyiz? istemez misiniz? istemezler mi?
present continuous istemiyor muyum? istemiyor musun? istemiyor mu? istemiyor muyuz? istemiyor musunuz? istemiyorlar mı?
past definite istemedim mi? istemedin mi? istemedi mi? istemedik mi? istemediniz mi? istemediler mi?
past continuous istemiyor muydum? istemiyor muydun? istemiyor muydu? istemiyor muyduk? istemiyor muydunuz? istemiyorlar mıydı?
future simple istemeyecek miyim? istemeyecek misin? istemeyecek mi? istemeyecek miyiz? istemeyecek misiniz? istemeyecekler mi?

Synonyms

Derived terms
  • istenç

See also

References
  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*īŕ / *ɨ̄ŕ”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.