ironia

See also: Ironia, irónia, ironía, and írónía

Catalan

Etymology

From Latin ironia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).

Noun

ironia f (plural ironies)

  1. irony

Derived terms

Further reading


Esperanto

Etymology

From ironio (irony) + -a.

Pronunciation

  • IPA(key): /iroˈnia/
  • Hyphenation: i‧ro‧ni‧a
  • Rhymes: -ia

Adjective

ironia (accusative singular ironian, plural ironiaj, accusative plural ironiajn)

  1. ironic

Finnish

Noun

ironia

  1. irony

Declension

Inflection of ironia (Kotus type 12/kulkija, no gradation)
nominative ironia ironiat
genitive ironian ironioiden
ironioitten
partitive ironiaa ironioita
illative ironiaan ironioihin
singular plural
nominative ironia ironiat
accusative nom. ironia ironiat
gen. ironian
genitive ironian ironioiden
ironioitten
ironiainrare
partitive ironiaa ironioita
inessive ironiassa ironioissa
elative ironiasta ironioista
illative ironiaan ironioihin
adessive ironialla ironioilla
ablative ironialta ironioilta
allative ironialle ironioille
essive ironiana ironioina
translative ironiaksi ironioiksi
instructive ironioin
abessive ironiatta ironioitta
comitative ironioineen

Compounds


Interlingua

Noun

ironia (plural ironias)

  1. irony

Italian

Etymology

From Latin ironia

Noun

ironia f (plural ironie)

  1. irony

Derived terms

Anagrams


Latin

Etymology

From Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).

Pronunciation

Noun

īrōnīa f (genitive īrōnīae); first declension

  1. irony

Inflection

First declension.

Case Singular Plural
Nominative īrōnīa īrōnīae
Genitive īrōnīae īrōnīārum
Dative īrōnīae īrōnīīs
Accusative īrōnīam īrōnīās
Ablative īrōnīā īrōnīīs
Vocative īrōnīa īrōnīae

Descendants

References

  • ironia in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ironia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette

Occitan

Etymology

From Latin ironia

Noun

ironia f (uncountable)

  1. irony

Polish

Etymology

Pronunciation

  • IPA(key): /iˈrɔɲ.ja/

Noun

ironia f (diminutive ironijka)

  1. irony

Declension

Usage notes

  • Mostly used in the singular.

Citations

  • 2004 January 3, Zbigniew Bauer, “Sen jest życiem”, in Gazeta Krakowska (journalism), Polskapresse". Oddział "Prasa Krakowska:
    I następnie "sprzedają" tę wojnę mediom tak, jakby była ona najprawdziwsza. Gdzie są granice oszustwa, skoro w strumieniu informacji płynących z "frontów" i frontów nie ma miejsca na żadne przymrużenie oka, żadne ironie czy kpinki. Jest to, co jest w CNN i zarazem w CNN jest to, co jest. Pan Bóg bowiem przedstawił się niegdyś: "Jestem, który-m jest".
    (please add an English translation of this quote)

Antonyms

  • dosłowność

Derived terms

Further reading

  • ironia in Polish dictionaries at PWN

Portuguese

Etymology

From Latin ironia

Noun

ironia f (plural ironias)

  1. irony

Romanian

Pronunciation

  • IPA(key): /i.roˈni.ja/

Noun

ironia f

  1. definite nominative and accusative singular of ironie
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.