invidus

Latin

Etymology

From invideō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈin.wi.dus/, [ˈɪn.wɪ.dʊs]

Adjective

invidus (feminine invida, neuter invidum); first/second declension

  1. envious
    • 8 CE, Ovid, Metamorphoses 4.73:
      "invide" dicebant "paries, quid amantibus obstas?
      O envious wall why do you stand in the way of lovers?
  2. hostile, inimical

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative invidus invida invidum invidī invidae invida
Genitive invidī invidae invidī invidōrum invidārum invidōrum
Dative invidō invidae invidō invidīs invidīs invidīs
Accusative invidum invidam invidum invidōs invidās invida
Ablative invidō invidā invidō invidīs invidīs invidīs
Vocative invide invida invidum invidī invidae invida

Descendants

  • Portuguese: ínvido

References

  • invidus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • invidus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • invidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.