intermittendus

Latin

Etymology

Future passive participle of intermittō.

Participle

intermittendus m (feminine intermittenda, neuter intermittendum); first/second declension

  1. which is to be interrupted

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative intermittendus intermittenda intermittendum intermittendī intermittendae intermittenda
Genitive intermittendī intermittendae intermittendī intermittendōrum intermittendārum intermittendōrum
Dative intermittendō intermittendae intermittendō intermittendīs intermittendīs intermittendīs
Accusative intermittendum intermittendam intermittendum intermittendōs intermittendās intermittenda
Ablative intermittendō intermittendā intermittendō intermittendīs intermittendīs intermittendīs
Vocative intermittende intermittenda intermittendum intermittendī intermittendae intermittenda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.