insumens

Latin

Etymology

Present participle of īnsūmō.

Participle

īnsūmēns m or f or n (genitive īnsūmentis); third declension

  1. spending, employing

Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative īnsūmēns īnsūmēns īnsūmentēs īnsūmentia
Genitive īnsūmentis īnsūmentis īnsūmentium īnsūmentium
Dative īnsūmentī īnsūmentī īnsūmentibus īnsūmentibus
Accusative īnsūmentem īnsūmēns īnsūmentēs, īnsūmentīs īnsūmentia
Ablative īnsūmente, īnsūmentī1 īnsūmente, īnsūmentī1 īnsūmentibus īnsūmentibus
Vocative īnsūmēns īnsūmēns īnsūmentēs īnsūmentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.