insolubilis
Latin
Etymology
from in- + solūbilis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.soˈluː.bi.lis/, [ĩː.sɔˈɫuː.bɪ.lɪs]
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnsolūbilis | īnsolūbile | īnsolūbilēs | īnsolūbilia | |
Genitive | īnsolūbilis | īnsolūbilium | |||
Dative | īnsolūbilī | īnsolūbilibus | |||
Accusative | īnsolūbilem | īnsolūbile | īnsolūbilēs, īnsolūbilīs | īnsolūbilia | |
Ablative | īnsolūbilī | īnsolūbilibus | |||
Vocative | īnsolūbilis | īnsolūbile | īnsolūbilēs | īnsolūbilia |
References
- insolubilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insolubilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.