insolitus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈso.li.tus/, [ĩːˈsɔ.lɪ.tʊs]
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnsolitus | īnsolita | īnsolitum | īnsolitī | īnsolitae | īnsolita | |
Genitive | īnsolitī | īnsolitae | īnsolitī | īnsolitōrum | īnsolitārum | īnsolitōrum | |
Dative | īnsolitō | īnsolitō | īnsolitīs | ||||
Accusative | īnsolitum | īnsolitam | īnsolitum | īnsolitōs | īnsolitās | īnsolita | |
Ablative | īnsolitō | īnsolitā | īnsolitō | īnsolitīs | |||
Vocative | īnsolite | īnsolita | īnsolitum | īnsolitī | īnsolitae | īnsolita |
References
- insolitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insolitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- insolitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.