insimulo

Latin

Etymology

From in- + simulō (copy, represent).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /inˈsi.mu.loː/, [ĩːˈsɪ.mʊ.ɫoː]

Verb

īnsimulō (present infinitive īnsimulāre, perfect active īnsimulāvī, supine īnsimulātum); first conjugation

  1. I accuse, blame, charge.

Usage notes

Unlike some other verbs with a similar meaning, īnsimulō implies that the accusation is plausible, although not necessarily true.

Generally takes accusative of person accused, and genitive of charge.

Inflection

   Conjugation of insimulo (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnsimulō īnsimulās īnsimulat īnsimulāmus īnsimulātis īnsimulant
imperfect īnsimulābam īnsimulābās īnsimulābat īnsimulābāmus īnsimulābātis īnsimulābant
future īnsimulābō īnsimulābis īnsimulābit īnsimulābimus īnsimulābitis īnsimulābunt
perfect īnsimulāvī īnsimulāvistī īnsimulāvit īnsimulāvimus īnsimulāvistis īnsimulāvērunt, īnsimulāvēre
pluperfect īnsimulāveram īnsimulāverās īnsimulāverat īnsimulāverāmus īnsimulāverātis īnsimulāverant
future perfect īnsimulāverō īnsimulāveris īnsimulāverit īnsimulāverimus īnsimulāveritis īnsimulāverint
passive present īnsimulor īnsimulāris, īnsimulāre īnsimulātur īnsimulāmur īnsimulāminī īnsimulantur
imperfect īnsimulābar īnsimulābāris, īnsimulābāre īnsimulābātur īnsimulābāmur īnsimulābāminī īnsimulābantur
future īnsimulābor īnsimulāberis, īnsimulābere īnsimulābitur īnsimulābimur īnsimulābiminī īnsimulābuntur
perfect īnsimulātus + present active indicative of sum
pluperfect īnsimulātus + imperfect active indicative of sum
future perfect īnsimulātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnsimulem īnsimulēs īnsimulet īnsimulēmus īnsimulētis īnsimulent
imperfect īnsimulārem īnsimulārēs īnsimulāret īnsimulārēmus īnsimulārētis īnsimulārent
perfect īnsimulāverim īnsimulāverīs īnsimulāverit īnsimulāverimus īnsimulāveritis īnsimulāverint
pluperfect īnsimulāvissem īnsimulāvissēs īnsimulāvisset īnsimulāvissēmus īnsimulāvissētis īnsimulāvissent
passive present īnsimuler īnsimulēris, īnsimulēre īnsimulētur īnsimulēmur īnsimulēminī īnsimulentur
imperfect īnsimulārer īnsimulārēris, īnsimulārēre īnsimulārētur īnsimulārēmur īnsimulārēminī īnsimulārentur
perfect īnsimulātus + present active subjunctive of sum
pluperfect īnsimulātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnsimulā īnsimulāte
future īnsimulātō īnsimulātō īnsimulātōte īnsimulantō
passive present īnsimulāre īnsimulāminī
future īnsimulātor īnsimulātor īnsimulantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnsimulāre īnsimulāvisse īnsimulātūrus esse īnsimulārī īnsimulātus esse īnsimulātum īrī
participles īnsimulāns īnsimulātūrus īnsimulātus īnsimulandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
īnsimulāre īnsimulandī īnsimulandō īnsimulandum īnsimulātum īnsimulātū

Synonyms

Derived terms

References

  • insimulo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insimulo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insimulo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.