inritus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈin.ri.tus/, [ˈɪn.rɪ.tʊs]
Adjective
inritus (feminine inrita, neuter inritum); first/second declension
- Alternative form of irritus
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inritus | inrita | inritum | inritī | inritae | inrita | |
Genitive | inritī | inritae | inritī | inritōrum | inritārum | inritōrum | |
Dative | inritō | inritae | inritō | inritīs | inritīs | inritīs | |
Accusative | inritum | inritam | inritum | inritōs | inritās | inrita | |
Ablative | inritō | inritā | inritō | inritīs | inritīs | inritīs | |
Vocative | inrite | inrita | inritum | inritī | inritae | inrita |
References
- inritus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.