innominatus
Latin
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | innōminātus | innōmināta | innōminātum | innōminātī | innōminātae | innōmināta | |
Genitive | innōminātī | innōminātae | innōminātī | innōminātōrum | innōminātārum | innōminātōrum | |
Dative | innōminātō | innōminātō | innōminātīs | ||||
Accusative | innōminātum | innōminātam | innōminātum | innōminātōs | innōminātās | innōmināta | |
Ablative | innōminātō | innōminātā | innōminātō | innōminātīs | |||
Vocative | innōmināte | innōmināta | innōminātum | innōminātī | innōminātae | innōmināta |
References
- innominatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- innominatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.