inflo

See also: infló

Asturian

Verb

inflo

  1. first-person singular present indicative of inflar

Catalan

Verb

inflo

  1. first-person singular present indicative form of inflar

Latin

Etymology

From in- + flō (I blow).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈin.floː/, [ˈĩː.fɫoː]

Verb

īnflō (present infinitive īnflāre, perfect active īnflāvī, supine īnflātum); first conjugation

  1. I inflate; I blow into.
  2. I play a wind instrument.
  3. (figuratively) I puff up, swell; I am proud, haughty.

Inflection

   Conjugation of inflo (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnflō īnflās īnflat īnflāmus īnflātis īnflant
imperfect īnflābam īnflābās īnflābat īnflābāmus īnflābātis īnflābant
future īnflābō īnflābis īnflābit īnflābimus īnflābitis īnflābunt
perfect īnflāvī īnflāvistī īnflāvit īnflāvimus īnflāvistis īnflāvērunt, īnflāvēre
pluperfect īnflāveram īnflāverās īnflāverat īnflāverāmus īnflāverātis īnflāverant
future perfect īnflāverō īnflāveris īnflāverit īnflāverimus īnflāveritis īnflāverint
passive present īnflor īnflāris, īnflāre īnflātur īnflāmur īnflāminī īnflantur
imperfect īnflābar īnflābāris, īnflābāre īnflābātur īnflābāmur īnflābāminī īnflābantur
future īnflābor īnflāberis, īnflābere īnflābitur īnflābimur īnflābiminī īnflābuntur
perfect īnflātus + present active indicative of sum
pluperfect īnflātus + imperfect active indicative of sum
future perfect īnflātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnflem īnflēs īnflet īnflēmus īnflētis īnflent
imperfect īnflārem īnflārēs īnflāret īnflārēmus īnflārētis īnflārent
perfect īnflāverim īnflāverīs īnflāverit īnflāverimus īnflāveritis īnflāverint
pluperfect īnflāvissem īnflāvissēs īnflāvisset īnflāvissēmus īnflāvissētis īnflāvissent
passive present īnfler īnflēris, īnflēre īnflētur īnflēmur īnflēminī īnflentur
imperfect īnflārer īnflārēris, īnflārēre īnflārētur īnflārēmur īnflārēminī īnflārentur
perfect īnflātus + present active subjunctive of sum
pluperfect īnflātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnflā īnflāte
future īnflātō īnflātō īnflātōte īnflantō
passive present īnflāre īnflāminī
future īnflātor īnflātor īnflantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnflāre īnflāvisse īnflātūrus esse īnflārī īnflātus esse īnflātum īrī
participles īnflāns īnflātūrus īnflātus īnflandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
īnflāre īnflandī īnflandō īnflandum īnflātum īnflātū

Derived terms

Descendants

References

  • inflo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inflo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • inflo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to play the flute: tibias inflare
    • (ambiguous) a bombastic style: inflatum orationis genus
    • (ambiguous) to be proud, arrogant by reason of something: inflatum, elatum esse aliqua re
    • (ambiguous) to be puffed up with pride: insolentia, superbia inflatum esse

Portuguese

Verb

inflo

  1. first-person singular (eu) present indicative of inflar

Spanish

Verb

inflo

  1. First-person singular (yo) present indicative form of inflar.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.