indicatief

Dutch

Etymology

From French indicatif, from Latin indicativus.

Pronunciation

  • (file)
  • Hyphenation: in‧di‧ca‧tief

Adjective

indicatief (comparative indicatiever, superlative indicatiefst)

  1. indicative, approximative, roughly estimated

Inflection

Inflection of indicatief
uninflected indicatief
inflected indicatieve
comparative indicatiever
positive comparative superlative
predicative/adverbial indicatiefindicatieverhet indicatiefst
het indicatiefste
indefinite m./f. sing. indicatieveindicatievereindicatiefste
n. sing. indicatiefindicatieverindicatiefste
plural indicatieveindicatievereindicatiefste
definite indicatieveindicatievereindicatiefste
partitive indicatiefsindicatievers

Noun

indicatief m (plural indicatieven)

  1. (grammar) The indicative mood

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.