incompositus
Latin
Etymology
From in- + compositus.
Adjective
incompositus (feminine incomposita, neuter incompositum); first/second declension
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incompositus | incomposita | incompositum | incompositī | incompositae | incomposita | |
Genitive | incompositī | incompositae | incompositī | incompositōrum | incompositārum | incompositōrum | |
Dative | incompositō | incompositae | incompositō | incompositīs | incompositīs | incompositīs | |
Accusative | incompositum | incompositam | incompositum | incompositōs | incompositās | incomposita | |
Ablative | incompositō | incompositā | incompositō | incompositīs | incompositīs | incompositīs | |
Vocative | incomposite | incomposita | incompositum | incompositī | incompositae | incomposita |
References
- incompositus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incompositus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- incompositus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.