incommodus

Latin

Etymology

From in- + commodus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /inˈkom.mo.dus/, [ɪŋˈkɔm.mɔ.dʊs]

Adjective

incommodus (feminine incommoda, neuter incommodum); first/second declension

  1. inconvenient, unsuitable, unfit, unseasonable
  2. troublesome, disagreeable

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incommodus incommoda incommodum incommodī incommodae incommoda
Genitive incommodī incommodae incommodī incommodōrum incommodārum incommodōrum
Dative incommodō incommodae incommodō incommodīs incommodīs incommodīs
Accusative incommodum incommodam incommodum incommodōs incommodās incommoda
Ablative incommodō incommodā incommodō incommodīs incommodīs incommodīs
Vocative incommode incommoda incommodum incommodī incommodae incommoda

References

  • incommodus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incommodus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incommodus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • incommodus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to inconvenience, injure a person: incommodo afficere aliquem
    • (ambiguous) to relieve a difficulty: incommodis mederi
    • (ambiguous) much damage was done by this collision: ex eo navium concursu magnum incommodum est acceptum
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.