impulsivus

Latin

Etymology

impulsus + -īvus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /im.pulˈsiː.wus/, [ɪm.pʊɫˈsiː.wʊs]

Adjective

impulsīvus (feminine impulsīva, neuter impulsīvum); first/second declension

  1. impulsive

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative impulsīvus impulsīva impulsīvum impulsīvī impulsīvae impulsīva
Genitive impulsīvī impulsīvae impulsīvī impulsīvōrum impulsīvārum impulsīvōrum
Dative impulsīvō impulsīvae impulsīvō impulsīvīs impulsīvīs impulsīvīs
Accusative impulsīvum impulsīvam impulsīvum impulsīvōs impulsīvās impulsīva
Ablative impulsīvō impulsīvā impulsīvō impulsīvīs impulsīvīs impulsīvīs
Vocative impulsīve impulsīva impulsīvum impulsīvī impulsīvae impulsīva

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.