impulsus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of impellō (push, drive).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /imˈpul.sus/, [ɪmˈpʊɫ.sʊs]

Participle

impulsus m (feminine impulsa, neuter impulsum); first/second declension

  1. pushed, driven, assailed, having been pushed or driven.
  2. urged on, incited, impelled, having been urged on.
  3. overthrown, subdued, having been overthrown.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative impulsus impulsa impulsum impulsī impulsae impulsa
Genitive impulsī impulsae impulsī impulsōrum impulsārum impulsōrum
Dative impulsō impulsae impulsō impulsīs impulsīs impulsīs
Accusative impulsum impulsam impulsum impulsōs impulsās impulsa
Ablative impulsō impulsā impulsō impulsīs impulsīs impulsīs
Vocative impulse impulsa impulsum impulsī impulsae impulsa

Derived terms

Noun

impulsus m (genitive impulsūs); fourth declension

  1. shock, impact, impulse
  2. incitement

Inflection

Fourth declension.

Case Singular Plural
Nominative impulsus impulsūs
Genitive impulsūs impulsuum
Dative impulsuī impulsibus
Accusative impulsum impulsūs
Ablative impulsū impulsibus
Vocative impulsus impulsūs

Descendants

References

  • impulsus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • impulsus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • impulsus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • impulsus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • in a transport of rage: furore incensus, abreptus, impulsus
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.