imperito

Italian

Etymology

From Latin imperītus.
Equivalent to in- (not) + perito (skilled, able).

Pronunciation

  • IPA(key): /im.peˈri.to/, [impeˈr̺iːt̪o]
  • Hyphenation: im‧pe‧rì‧to

Adjective

imperito (feminine singular imperita, masculine plural imperiti, feminine plural imperite)

  1. (literary) inexperienced, unskilled
    Synonyms: incapace, incompetente, inesperto, inetto
    Antonyms: capace, competente, esperto, perito, pratico, preparato, provetto

Derived terms


Latin

Etymology

From imperō (command).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /imˈpe.ri.toː/, [ɪmˈpɛ.rɪ.toː]

Verb

imperitō (present infinitive imperitāre, perfect active imperitāvī, supine imperitātum); first conjugation

  1. I command, govern, rule.

Usage notes

  • There are instances of impersonal passive meaning.

Conjugation

   Conjugation of imperitō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present imperitō imperitās imperitat imperitāmus imperitātis imperitant
imperfect imperitābam imperitābās imperitābat imperitābāmus imperitābātis imperitābant
future imperitābō imperitābis imperitābit imperitābimus imperitābitis imperitābunt
perfect imperitāvī imperitāvistī imperitāvit imperitāvimus imperitāvistis imperitāvērunt, imperitāvēre
pluperfect imperitāveram imperitāverās imperitāverat imperitāverāmus imperitāverātis imperitāverant
future perfect imperitāverō imperitāveris imperitāverit imperitāverimus imperitāveritis imperitāverint
passive present imperitor imperitāris, imperitāre imperitātur imperitāmur imperitāminī imperitantur
imperfect imperitābar imperitābāris, imperitābāre imperitābātur imperitābāmur imperitābāminī imperitābantur
future imperitābor imperitāberis, imperitābere imperitābitur imperitābimur imperitābiminī imperitābuntur
perfect imperitātus + present active indicative of sum
pluperfect imperitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect imperitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present imperitem imperitēs imperitet imperitēmus imperitētis imperitent
imperfect imperitārem imperitārēs imperitāret imperitārēmus imperitārētis imperitārent
perfect imperitāverim imperitāverīs imperitāverit imperitāverīmus imperitāverītis imperitāverint
pluperfect imperitāvissem imperitāvissēs imperitāvisset imperitāvissēmus imperitāvissētis imperitāvissent
passive present imperiter imperitēris, imperitēre imperitētur imperitēmur imperitēminī imperitentur
imperfect imperitārer imperitārēris, imperitārēre imperitārētur imperitārēmur imperitārēminī imperitārentur
perfect imperitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect imperitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present imperitā imperitāte
future imperitātō imperitātō imperitātōte imperitantō
passive present imperitāre imperitāminī
future imperitātor imperitātor imperitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives imperitāre imperitāvisse imperitātūrus esse imperitārī imperitātus esse imperitātum īrī
participles imperitāns imperitātūrus imperitātus imperitandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
imperitandī imperitandō imperitandum imperitandō imperitātum imperitātū

References

  • imperito in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imperito in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • imperito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.