ignobilis

Latin

Etymology

From in- + (g)nōbilis.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /iɡˈnoː.bi.lis/, [ɪŋˈnoː.bɪ.lɪs]

Adjective

ignōbilis (neuter ignōbile); third declension

  1. unknown, obscure
  2. baseborn
  3. ignoble

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative ignōbilis ignōbile ignōbilēs ignōbilia
Genitive ignōbilis ignōbilis ignōbilium ignōbilium
Dative ignōbilī ignōbilī ignōbilibus ignōbilibus
Accusative ignōbilem ignōbile ignōbilēs, ignōbilīs ignōbilia
Ablative ignōbilī ignōbilī ignōbilibus ignōbilibus
Vocative ignōbilis ignōbile ignōbilēs ignōbilia

Descendants

References

  • ignobilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ignobilis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • ignobilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.