hnjóta

Icelandic

Etymology

First attested in the 17th century. Origin uncertain.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈn̥jouːta/
    Rhymes: -ouːta

Verb

hnjóta (strong verb, third-person singular past indicative hnaut, third-person plural past indicative hnutu, supine hnotið)

  1. to stumble

Usage notes
  • Used with the preposition um ("about") to designate "tripping over" something.
    Drengurinn hnaut um steininn.
    The boy tripped over the rock.
    • Stephan G. Stephansson, Fullkomleikinn ("The Perfectness")
      Hæsta takmark hugsjónar
      haft í stiga aðeins var.
      Að hnjóta um lífsins hála svið,
      að hrasa og falla, en upp á við,
      er ferill framfara auði.
      Vision's highest goal
      was only kept in stairs.
      To trip over life's slippery stage,
      to stumble and fall, but upwards,
      are the empty traces of progress.

Conjugation
hnjóta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hnjóta
supine
(sagnbót)		 hnotið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hnjótandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hnýt við hnjótum present
(nútíð)		 ég hnjóti við hnjótum
þú hnýtur þið hnjótið þú hnjótir þið hnjótið
hann, hún, það hnýtur þeir, þær, þau hnjóta hann, hún, það hnjóti þeir, þær, þau hnjóti
past
(þátíð)		 ég hnaut við hnutum past
(þátíð)		 ég hnyti við hnytum
þú hnaust þið hnutuð þú hnytir þið hnytuð
hann, hún, það hnaut þeir, þær, þau hnutu hann, hún, það hnyti þeir, þær, þau hnytu
imperative
(boðháttur)		 hnjót (þú) hnjótið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hnjóttu hnjótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hnotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hnotinn hnotin hnotið hnotnir hnotnar hnotin
accusative
(þolfall)		 hnotinn hnotna hnotið hnotna hnotnar hnotin
dative
(þágufall)		 hnotnum hnotinni hnotnu hnotnum hnotnum hnotnum
genitive
(eignarfall)		 hnotins hnotinnar hnotins hnotinna hnotinna hnotinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hnotni hnotna hnotna hnotnu hnotnu hnotnu
accusative
(þolfall)		 hnotna hnotnu hnotna hnotnu hnotnu hnotnu
dative
(þágufall)		 hnotna hnotnu hnotna hnotnu hnotnu hnotnu
genitive
(eignarfall)		 hnotna hnotnu hnotna hnotnu hnotnu hnotnu

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.