hemja

Icelandic

Etymology

From Old Norse hemja, from Proto-Germanic *hamjaną (“to press; hinder; restrict”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈhɛmja/
    Rhymes: -ɛmja

Verb

hemja (weak verb, third-person singular past indicative hamdi, supine hamið)

  1. (transitive, with accusative) to control, to hold back, to restrain

Conjugation
hemja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hemja
supine
(sagnbót)		 hamið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hemjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hem við hemjum present
(nútíð)		 ég hemji við hemjum
þú hemur þið hemjið þú hemjir þið hemjið
hann, hún, það hemur þeir, þær, þau hemja hann, hún, það hemji þeir, þær, þau hemji
past
(þátíð)		 ég hamdi við hömdum past
(þátíð)		 ég hemdi við hemdum
þú hamdir þið hömduð þú hemdir þið hemduð
hann, hún, það hamdi þeir, þær, þau hömdu hann, hún, það hemdi þeir, þær, þau hemdu
imperative
(boðháttur)		 hem (þú) hemjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hemdu hemjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hemjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hemjast
supine
(sagnbót)		 hamist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hemjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hemst við hemjumst present
(nútíð)		 ég hemjist við hemjumst
þú hemst þið hemjist þú hemjist þið hemjist
hann, hún, það hemst þeir, þær, þau hemjast hann, hún, það hemjist þeir, þær, þau hemjist
past
(þátíð)		 ég hamdist við hömdumst past
(þátíð)		 ég hemdist við hemdumst
þú hamdist þið hömdust þú hemdist þið hemdust
hann, hún, það hamdist þeir, þær, þau hömdust hann, hún, það hemdist þeir, þær, þau hemdust
imperative
(boðháttur)		 hemst (þú) hemist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hemstu hemisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
haminn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 haminn hamin hamið hamdir hamdar hamin
accusative
(þolfall)		 haminn hamda hamið hamda hamdar hamin
dative
(þágufall)		 hömdum haminni hömdu hömdum hömdum hömdum
genitive
(eignarfall)		 hamins haminnar hamins haminna haminna haminna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hamdi hamda hamda hömdu hömdu hömdu
accusative
(þolfall)		 hamda hömdu hamda hömdu hömdu hömdu
dative
(þágufall)		 hamda hömdu hamda hömdu hömdu hömdu
genitive
(eignarfall)		 hamda hömdu hamda hömdu hömdu hömdu

Noun

hemja f (genitive singular hemju, no plural)

  1. restraint, moderation

Declension
declension of hemja
f-w1 singular
indefinite definite
nominative hemja hemjan
accusative hemju hemjuna
dative hemju hemjunni
genitive hemju hemjunnar

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.