głowacz

See also: Głowacz

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *golvačь, equivalent to głowa +‎ -acz.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɡwɔ.vat͡ʂ/

Noun

głowacz m anim

  1. A fish of the genus Cottus.

Declension
declension of głowacz
singular plural
nominative głowacz głowacze
genitive głowacza głowaczy
dative głowaczowi głowaczom
accusative głowacza głowacze
instrumental głowaczem głowaczami
locative głowaczu głowaczach
vocative głowaczu głowacze

Noun

głowacz m pers

  1. (obsolete) A wise man.
  2. (obsolete) A superior or leader.

Declension
declension of głowacz
singular plural
nominative głowacz głowacze
genitive głowacza głowaczy
dative głowaczowi głowaczom
accusative głowacza głowaczy
instrumental głowaczem głowaczami
locative głowaczu głowaczach
vocative głowaczu głowacze

Noun

głowacz m inan

  1. (colloquial) cornflower (Centaurea cyanus)

Declension
declension of głowacz
singular plural
nominative głowacz głowacze
genitive głowacza głowaczy
dative głowaczowi głowaczom
accusative głowacz głowacze
instrumental głowaczem głowaczami
locative głowaczu głowaczach
vocative głowaczu głowacze

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.