godzić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *godìti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɡɔ.d͡ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

godzić impf (perfective pogodzić)

  1. (transitive) to reconcile, bring together, accommodate
  2. (literary) to aim at
  3. (reflexive) to agree

Conjugation
Conjugation of godzić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive godzić
present tense 1st godzę godzimy
2nd godzisz godzicie
3rd godzi godzą
past tense 1st godziłem godziłam godziliśmy godziłyśmy
2nd godziłeś godziłaś godziliście godziłyście
3rd godził godziła godziło godzili godziły
future tense 1st będę godził1 będę godziła1 będziemy godzili1 będziemy godziły1
2nd będziesz godził1 będziesz godziła1 będziecie godzili1 będziecie godziły1
3rd będzie godził1 będzie godziła1 będzie godziło1 będą godzili1 będą godziły1
conditional 1st godziłbym godziłabym godzilibyśmy godziłybyśmy
2nd godziłbyś godziłabyś godzilibyście godziłybyście
3rd godziłby godziłaby godziłoby godziliby godziłyby
imperative 1st — gódźmy
2nd gódź gódźcie
3rd niech godzi niech godzą
active adjectival participle godzący godząca godzące godzący godzące
passive adjectival participle godzony godzona godzone godzeni godzone
contemporary adverbial participle godząc
impersonal past godzono
verbal noun godzenie
1 or: będę godzić, będziesz godzić etc.

Further reading
  • godzić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.