gneggja

Faroese

Etymology

From Old Norse hneggja, from Proto-Germanic *hnajjōjaną.

Verb

gneggja (third person singular past indicative gneggjaði, third person plural past indicative gneggjað, supine gneggjað)

  1. to neigh

Conjugation
   Conjugation of gneggja
v-30
infinitive gneggja
present participle gneggjandi
past participle a6 gneggjaður
supine gneggjað
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present gneggji gneggjar gneggjar gneggja
past gneggjaði gneggjaði gneggjaði gneggjaðu
imperative – tú – tit
present — gneggja! — gneggjið!

Icelandic

Alternative forms

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈknɛcːa/
    Rhymes: -ɛcːa

Verb

gneggja (weak verb, third-person singular past indicative gneggjaði, supine gneggjað)

  1. to neigh

Conjugation
gneggja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að gneggja
supine
(sagnbót)		 gneggjað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 gneggjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég gneggja við gneggjum present
(nútíð)		 ég gneggi við gneggjum
þú gneggjar þið gneggið þú gneggir þið gneggið
hann, hún, það gneggjar þeir, þær, þau gneggja hann, hún, það gneggi þeir, þær, þau gneggi
past
(þátíð)		 ég gneggjaði við gneggjuðum past
(þátíð)		 ég gneggjaði við gneggjuðum
þú gneggjaðir þið gneggjuðuð þú gneggjaðir þið gneggjuðuð
hann, hún, það gneggjaði þeir, þær, þau gneggjuðu hann, hún, það gneggjaði þeir, þær, þau gneggjuðu
imperative
(boðháttur)		 gneggja (þú) gneggið (þið)
Forms with appended personal pronoun
gneggjaðu gneggiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.