gleyma

Icelandic

Etymology

From Old Norse gleyma (“to be merry; to forget”), from glaumr (whence Icelandic glaumur).

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈkleiːma]
    Rhymes: -eiːma

Verb

gleyma (weak verb, third-person singular past indicative gleymdi, supine gleymt)

  1. (transitive, with dative) to forget

Conjugation
gleyma — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að gleyma
supine
(sagnbót)		 gleymt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 gleymandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég gleymi við gleymum present
(nútíð)		 ég gleymi við gleymum
þú gleymir þið gleymið þú gleymir þið gleymið
hann, hún, það gleymir þeir, þær, þau gleyma hann, hún, það gleymi þeir, þær, þau gleymi
past
(þátíð)		 ég gleymdi við gleymdum past
(þátíð)		 ég gleymdi við gleymdum
þú gleymdir þið gleymduð þú gleymdir þið gleymduð
hann, hún, það gleymdi þeir, þær, þau gleymdu hann, hún, það gleymdi þeir, þær, þau gleymdu
imperative
(boðháttur)		 gleym (þú) gleymið (þið)
Forms with appended personal pronoun
gleymdu gleymiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
gleymast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að gleymast
supine
(sagnbót)		 gleymst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 gleymandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég gleymist við gleymumst present
(nútíð)		 ég gleymist við gleymumst
þú gleymist þið gleymist þú gleymist þið gleymist
hann, hún, það gleymist þeir, þær, þau gleymast hann, hún, það gleymist þeir, þær, þau gleymist
past
(þátíð)		 ég gleymdist við gleymdumst past
(þátíð)		 ég gleymdist við gleymdumst
þú gleymdist þið gleymdust þú gleymdist þið gleymdust
hann, hún, það gleymdist þeir, þær, þau gleymdust hann, hún, það gleymdist þeir, þær, þau gleymdust
imperative
(boðháttur)		 gleymst (þú) gleymist (þið)
Forms with appended personal pronoun
gleymstu gleymisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
gleymdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 gleymdur gleymd gleymt gleymdir gleymdar gleymd
accusative
(þolfall)		 gleymdan gleymda gleymt gleymda gleymdar gleymd
dative
(þágufall)		 gleymdum gleymdri gleymdu gleymdum gleymdum gleymdum
genitive
(eignarfall)		 gleymds gleymdrar gleymds gleymdra gleymdra gleymdra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 gleymdi gleymda gleymda gleymdu gleymdu gleymdu
accusative
(þolfall)		 gleymda gleymdu gleymda gleymdu gleymdu gleymdu
dative
(þágufall)		 gleymda gleymdu gleymda gleymdu gleymdu gleymdu
genitive
(eignarfall)		 gleymda gleymdu gleymda gleymdu gleymdu gleymdu

Derived terms

Old Norse

Etymology

From glaumr (“merry noise”).

Verb

gleyma

  1. to be merry
  2. to forget

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

References
  • gleyma in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.