gelin

See also: Gelin

Catalan

Verb

gelin

  1. third-person plural present subjunctive form of gelar
  2. third-person plural imperative form of gelar

Gagauz

Noun

gelin (definite accusative gelini, plural ner)

  1. bride

Turkish

Etymology

Ultimately from Proto-Turkic *gẹlin (bride, daughter-in-law). Cognate with Old Turkic 𐰚𐰠𐰤 (kl²n²), Azerbaijani gəlin, etc.

Pronunciation

  • IPA(key): [ɟɛlín]

Noun

gelin (definite accusative gelini, plural gelinler)

  1. bride
  2. daughter-in-law; the wife of one's child.

Declension

Inflection
Nominative gelin
Definite accusative gelini
Singular Plural
Nominative gelin gelinler
Definite accusative gelini gelinleri
Dative geline gelinlere
Locative gelinde gelinlerde
Ablative gelinden gelinlerden
Genitive gelinin gelinlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular gelinim gelinlerim
2nd singular gelinin gelinlerin
3rd singular gelini gelinleri
1st plural gelinimiz gelinlerimiz
2nd plural gelininiz gelinleriniz
3rd plural gelinleri gelinleri

Verb

gelin

  1. second-person plural imperative of gelmek

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.