gasić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *gasiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɡa.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

gasić impf (perfective zgasić or ugasić)

  1. (transitive) to put out, extinguish
  2. (transitive) to quench
  3. (transitive) to switch off, turn off

Conjugation
Conjugation of gasić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive gasić
present tense 1st gaszę gasimy
2nd gasisz gasicie
3rd gasi gaszą
past tense 1st gasiłem gasiłam gasiliśmy gasiłyśmy
2nd gasiłeś gasiłaś gasiliście gasiłyście
3rd gasił gasiła gasiło gasili gasiły
future tense 1st będę gasił1 będę gasiła1 będziemy gasili1 będziemy gasiły1
2nd będziesz gasił1 będziesz gasiła1 będziecie gasili1 będziecie gasiły1
3rd będzie gasił1 będzie gasiła1 będzie gasiło1 będą gasili1 będą gasiły1
conditional 1st gasiłbym gasiłabym gasilibyśmy gasiłybyśmy
2nd gasiłbyś gasiłabyś gasilibyście gasiłybyście
3rd gasiłby gasiłaby gasiłoby gasiliby gasiłyby
imperative 1st — gaśmy
2nd gaś gaście
3rd niech gasi niech gaszą
active adjectival participle gaszący gasząca gaszące gaszący gaszące
passive adjectival participle gaszony gaszona gaszone gaszeni gaszone
contemporary adverbial participle gasząc
impersonal past gaszono
verbal noun gaszenie
1 or: będę gasić, będziesz gasić etc.

Synonyms

Further reading
  • gasić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.