fæla

Icelandic

Etymology

From Old Norse fæla (“to frighten away”), from Proto-Germanic *fēlijaną (“to frighten, terrify”), from *fēlaz (“frightening, terrifying”). Related to Norwegian fæl (“appalling”), Middle High German vālant (“fiend, demon”), Old Norse fála (“witch, hag”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfaiːla/
  • Rhymes: -aiːla

Verb

fæla (weak verb, third-person singular past indicative fældi, supine fælt)

  1. (transitive, with accusative) to frighten

Conjugation
fæla — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fæla
supine
(sagnbót)		 fælt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fælandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég fæli við fælum present
(nútíð)		 ég fæli við fælum
þú fælir þið fælið þú fælir þið fælið
hann, hún, það fælir þeir, þær, þau fæla hann, hún, það fæli þeir, þær, þau fæli
past
(þátíð)		 ég fældi við fældum past
(þátíð)		 ég fældi við fældum
þú fældir þið fælduð þú fældir þið fælduð
hann, hún, það fældi þeir, þær, þau fældu hann, hún, það fældi þeir, þær, þau fældu
imperative
(boðháttur)		 fæl (þú) fælið (þið)
Forms with appended personal pronoun
fældu fæliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fælast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fælast
supine
(sagnbót)		 fælst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fælandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég fælist við fælumst present
(nútíð)		 ég fælist við fælumst
þú fælist þið fælist þú fælist þið fælist
hann, hún, það fælist þeir, þær, þau fælast hann, hún, það fælist þeir, þær, þau fælist
past
(þátíð)		 ég fældist við fældumst past
(þátíð)		 ég fældist við fældumst
þú fældist þið fældust þú fældist þið fældust
hann, hún, það fældist þeir, þær, þau fældust hann, hún, það fældist þeir, þær, þau fældust
imperative
(boðháttur)		 fælst (þú) fælist (þið)
Forms with appended personal pronoun
fælstu fælisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fældur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 fældur fæld fælt fældir fældar fæld
accusative
(þolfall)		 fældan fælda fælt fælda fældar fæld
dative
(þágufall)		 fældum fældri fældu fældum fældum fældum
genitive
(eignarfall)		 fælds fældrar fælds fældra fældra fældra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 fældi fælda fælda fældu fældu fældu
accusative
(þolfall)		 fælda fældu fælda fældu fældu fældu
dative
(þágufall)		 fælda fældu fælda fældu fældu fældu
genitive
(eignarfall)		 fælda fældu fælda fældu fældu fældu

Synonyms

Derived terms
  • fæla frá ("to deter from")

Old English

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfæːla/

Adjective

fǣla

  1. inflection of fǣle:
    1. nominative/accusative feminine plural strong
    2. nominative masculine singular weak
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.