fonem

See also: Fonem, fónem, and foném

Catalan

Verb

fonem

  1. first-person plural present indicative form of fondre

Danish

Noun

fonem

  1. (linguistics) phoneme

Declension
Declension of fonem
neuter
gender		 Singular Plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fonem fonemet fonemer fonemerne
genitive fonems fonemets fonemers fonemernes

Lower Sorbian

Noun

fonem m

  1. phoneme

Declension
Declension of fonem
Singular Dual Plural
Nominative fonem fonema fonemy
Genitive fonema fonemowu fonemow
Dative fonemoju fonemoma fonemam
Accusative fonem fonema fonemy
Instrumental fonemom fonemoma fonemami
Locative fonemje fonemoma fonemach

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfɔ.nɛm/
  • Audio(file)

Noun

fonem m inan

  1. phoneme

Declension
declension of fonem
singular plural
nominative fonem fonemy
genitive fonemu fonemów
dative fonemowi fonemom
accusative fonem fonemy
instrumental fonemem fonemami
locative fonemie fonemach
vocative fonemie fonemy

Serbo-Croatian

Pronunciation
  • IPA(key): /fǒneːm/

Noun

fònēm m (Cyrillic spelling фо̀не̄м)

  1. phoneme

Declension
Declension of fonem
singular plural
nominative fonem fonemi
genitive fonema fonema
dative fonemu fonemima
accusative fonem foneme
vocative foneme fonemi
locative fonemu fonemima
instrumental fonemom fonemima

Synonyms

Upper Sorbian

Noun

fonem m

  1. phoneme
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.