flækja

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈflaiːca/
    Rhymes: -aiːca

Noun

flækja n (genitive singular flækju, nominative plural flækjur)

  1. tangle, entanglement
    Snærið fór allt í flækju
    the string got all tied up in a knot
  2. complication

Declension
declension of flækja
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative flækja flækjan flækjur flækjurnar
accusative flækju flækjuna flækjur flækjurnar
dative flækju flækjunni flækjum flækjunum
genitive flækju flækjunnar flækja flækjanna

Verb

flækja (weak verb, third-person singular past indicative flækti, supine flækt)

  1. to entangle
  2. to complicate
    Þú ert bara að flækja málið
    You are only making things more complicated

Conjugation
flækja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að flækja
supine
(sagnbót)		 flækt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 flækjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég flæki við flækjum present
(nútíð)		 ég flæki við flækjum
þú flækir þið flækið þú flækir þið flækið
hann, hún, það flækir þeir, þær, þau flækja hann, hún, það flæki þeir, þær, þau flæki
past
(þátíð)		 ég flækti við flæktum past
(þátíð)		 ég flækti við flæktum
þú flæktir þið flæktuð þú flæktir þið flæktuð
hann, hún, það flækti þeir, þær, þau flæktu hann, hún, það flækti þeir, þær, þau flæktu
imperative
(boðháttur)		 flæk (þú) flækið (þið)
Forms with appended personal pronoun
flæktu flækiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
flækjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að flækjast
supine
(sagnbót)		 flækst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 flækjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég flækist við flækjumst present
(nútíð)		 ég flækist við flækjumst
þú flækist þið flækist þú flækist þið flækist
hann, hún, það flækist þeir, þær, þau flækjast hann, hún, það flækist þeir, þær, þau flækist
past
(þátíð)		 ég flæktist við flæktumst past
(þátíð)		 ég flæktist við flæktumst
þú flæktist þið flæktust þú flæktist þið flæktust
hann, hún, það flæktist þeir, þær, þau flæktust hann, hún, það flæktist þeir, þær, þau flæktust
imperative
(boðháttur)		 flækst (þú) flækist (þið)
Forms with appended personal pronoun
flækstu flækisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
flæktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 flæktur flækt flækt flæktir flæktar flækt
accusative
(þolfall)		 flæktan flækta flækt flækta flæktar flækt
dative
(þágufall)		 flæktum flæktri flæktu flæktum flæktum flæktum
genitive
(eignarfall)		 flækts flæktrar flækts flæktra flæktra flæktra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 flækti flækta flækta flæktu flæktu flæktu
accusative
(þolfall)		 flækta flæktu flækta flæktu flæktu flæktu
dative
(þágufall)		 flækta flæktu flækta flæktu flæktu flæktu
genitive
(eignarfall)		 flækta flæktu flækta flæktu flæktu flæktu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.