flakka

English

Etymology

Noun

flakka (uncountable)

(slang) The stimulant drug alpha-pyrrolidinopentiophenone.

Icelandic

Etymology

From Old Norse flakka.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈflahka/
Rhymes: -ahka

Verb

flakka (weak verb, third-person singular past indicative flakkaði, supine flakkað)

(intransitive) to wander, to roam
Synonyms: ráfa, eigra, reika, rangla, sveima

Conjugation

flakka — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að flakka
supine (sagnbót)		flakkað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flakkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flakka	við flökkum	present (nútíð)	ég flakki	við flökkum
	þú flakkar	þið flakkið		þú flakkir	þið flakkið
	hann, hún, það flakkar	þeir, þær, þau flakka		hann, hún, það flakki	þeir, þær, þau flakki

past (þátíð)	ég flakkaði	við flökkuðum	past (þátíð)	ég flakkaði	við flökkuðum
	þú flakkaðir	þið flökkuðuð		þú flakkaðir	þið flökkuðuð
	hann, hún, það flakkaði	þeir, þær, þau flökkuðu		hann, hún, það flakkaði	þeir, þær, þau flökkuðu

imperative (boðháttur)	flakka (þú)	flakkið (þið)
	flakkaðu	flakkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

flakk (“wandering, roaming”)
flakkari (“wanderer, vagrant”)

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

flakke

Etymology

From Old Norse flakka.

Pronunciation

IPA^(key): /²flɑkːɑ/

Verb

flakka (present tense flakkar, past tense flakka, past participle flakka, passive infinitive flakkast, present participle flakkande, imperative flakk/flakka)

to wander about
to flicker (as the light of a candle)
to flit (move rapidly, unpredictably)

References

“flakka” in The Nynorsk Dictionary.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.