finni

See also: Finni

Faroese

Noun

finni m (genitive singular finna, plural finnar)

  1. Finn (who has Finnish as mother tongue)

Declension

Declension of finni
m1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative finni finnin finnar finnarnir
accusative finna finnan finnar finnarnar
dative finna finnanum finnum finnunum
genitive finna finnans finna finnanna

Finnish

Etymology

From Swedish finne.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfinːi/
  • Hyphenation: fin‧ni

Noun

finni

  1. pimple

Declension

Inflection of finni (Kotus type 5/risti, no gradation)
nominative finni finnit
genitive finnin finnien
partitive finniä finnejä
illative finniin finneihin
singular plural
nominative finni finnit
accusative nom. finni finnit
gen. finnin
genitive finnin finnien
partitive finniä finnejä
inessive finnissä finneissä
elative finnistä finneistä
illative finniin finneihin
adessive finnillä finneillä
ablative finniltä finneiltä
allative finnille finneille
essive finninä finneinä
translative finniksi finneiksi
instructive finnein
abessive finnittä finneittä
comitative finneineen

See also


Norman

Alternative forms

Etymology

From Old French finer, finir, from Latin fīniō, fīnīre, from fīnis (boundary, limit).

Pronunciation

  • (file)

Verb

finni (gerund finnithie)

  1. (Jersey) to finish
    Antonym: c'menchi

Derived terms

Verb

finni

  1. past participle of finni

Norwegian Bokmål

Verb

finni

  1. (dialectal, nonstandard, informal) past participle of finne, found

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.