factitans

Latin

Etymology

Present participle of factitō.

Participle

factitāns m or f or n (genitive factitantis); third declension

  1. practising

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative factitāns factitāns factitantēs factitantia
Genitive factitantis factitantis factitantium factitantium
Dative factitantī factitantī factitantibus factitantibus
Accusative factitantem factitāns factitantēs, factitantīs factitantia
Ablative factitante, factitantī1 factitante, factitantī1 factitantibus factitantibus
Vocative factitāns factitāns factitantēs factitantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.