exercito

See also: exército

Latin

Etymology

From exercitus, perfect passive participle of exerceō ("I keep busy, occupy").

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ekˈser.ki.toː/, [ɛkˈsɛr.kɪ.toː]

Verb

exercitō (present infinitive exercitāre, perfect active exercitāvī, supine exercitātum); first conjugation

  1. I exercise, practice or train
  2. I serve in the army, I am a soldier.

Inflection

   Conjugation of exercito (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present exercitō exercitās exercitat exercitāmus exercitātis exercitant
imperfect exercitābam exercitābās exercitābat exercitābāmus exercitābātis exercitābant
future exercitābō exercitābis exercitābit exercitābimus exercitābitis exercitābunt
perfect exercitāvī exercitāvistī exercitāvit exercitāvimus exercitāvistis exercitāvērunt, exercitāvēre
pluperfect exercitāveram exercitāverās exercitāverat exercitāverāmus exercitāverātis exercitāverant
future perfect exercitāverō exercitāveris exercitāverit exercitāverimus exercitāveritis exercitāverint
passive present exercitor exercitāris, exercitāre exercitātur exercitāmur exercitāminī exercitantur
imperfect exercitābar exercitābāris, exercitābāre exercitābātur exercitābāmur exercitābāminī exercitābantur
future exercitābor exercitāberis, exercitābere exercitābitur exercitābimur exercitābiminī exercitābuntur
perfect exercitātus + present active indicative of sum
pluperfect exercitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect exercitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present exercitem exercitēs exercitet exercitēmus exercitētis exercitent
imperfect exercitārem exercitārēs exercitāret exercitārēmus exercitārētis exercitārent
perfect exercitāverim exercitāverīs exercitāverit exercitāverimus exercitāveritis exercitāverint
pluperfect exercitāvissem exercitāvissēs exercitāvisset exercitāvissēmus exercitāvissētis exercitāvissent
passive present exerciter exercitēris, exercitēre exercitētur exercitēmur exercitēminī exercitentur
imperfect exercitārer exercitārēris, exercitārēre exercitārētur exercitārēmur exercitārēminī exercitārentur
perfect exercitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect exercitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present exercitā exercitāte
future exercitātō exercitātō exercitātōte exercitantō
passive present exercitāre exercitāminī
future exercitātor exercitātor exercitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives exercitāre exercitāvisse exercitātūrus esse exercitārī exercitātus esse exercitātum īrī
participles exercitāns exercitātūrus exercitātus exercitandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
exercitāre exercitandī exercitandō exercitandum exercitātum exercitātū

References

  • exercito in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • exercito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette

Portuguese

Verb

exercito

  1. first-person singular (eu) present indicative of exercitar

Spanish

Verb

exercito

  1. First-person singular (yo) present indicative form of exercitar.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.