exercitatus

Latin

Participle

exercitātus m (feminine exercitāta, neuter exercitātum); first/second declension

  1. trained, practiced, exercised
  2. skilled
  3. disciplined

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative exercitātus exercitāta exercitātum exercitātī exercitātae exercitāta
Genitive exercitātī exercitātae exercitātī exercitātōrum exercitātārum exercitātōrum
Dative exercitātō exercitātae exercitātō exercitātīs exercitātīs exercitātīs
Accusative exercitātum exercitātam exercitātum exercitātōs exercitātās exercitāta
Ablative exercitātō exercitātā exercitātō exercitātīs exercitātīs exercitātīs
Vocative exercitāte exercitāta exercitātum exercitātī exercitātae exercitāta

References

  • exercitatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • exercitatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • exercitatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to be an inexperienced speaker: rudem, tironem ac rudem (opp. exercitatum) esse in dicendo
    • an experienced politician: homo in re publica exercitatus
    • practised in arms: exercitatus in armis
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.